Een donkere silhouette doorkruist het park. Hij droeg een oud uitziend boek met zich mee. Hij legde het neer op een bank. Een krachtigere windstoot hief de kaft op en ging doorheen de bladeren. Toen de kaft weer neerviel plooide het één van de pagina's.
's Ochtends kwam er een jongere langs, die het boek met zich mee nam. Ze heette Carolina en was op weg naar school. Toen de leerkracht het klaslokaal binnenstapte, viel het boek neer op de grond. Het had meteen zijn aandact. De leraar opende het boek en ontdekte tot zijn verbazing dat de bladzijden blanco waren. De laatste bleek geplooid te zijn. Er stonden enkele vluchtige zinnen zonder enige betekenis neergeschreven.
De leerlingen vroegen zich af waarom het boek lege bladzijden bevatte en wat de betekenis van zijn bestaan was. Sinds het boek niet beschreven was, stelde Carolina voor zelf een verhaal te verzinnen met behulp van de ideeën van haar medestudenten.
Op het einde van de les was het boek half vol geschreven. Carolina ging terug naar het park. Ze zette zich neer naast een boom die haar aandacht sprak.
Beetje bij beetje schreven vele nederige handen verder aan de al opgestelde zinnen, ze omvormend tot een verhaal: het verhaal van het verloren boekje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten